در این بقعه علاوه بر وجود آرامگاه شیخ شهابالدین اهری عارف و شاعر قرن هفتم هجری قمری، ساختمانهای خانقاه، مسجد، ایوانی بلند، منارهها و تعدادی غرفه نیز وجود دارد که خانقاه اصلی در سال ۱۳۷۴ به موزه ادب و عرفان تبدیل شده و تنها موزه عرفان در ایران است.
همچنین در ضلع شرقی صحن بقعه، مسجد شیخ شهاب الدین اهری قرار دارد که گچبریها و تزئینات نقاشی دور تا دور دیوار آن با دستخطها و دستنوشتههایی از شیخ بهایی، شاه عباس سوم، ابوالقاسم نباتی و… دیده میشود.
قدمت بعضی از قسمتهای بقعه شیخ شهاب الدین اهری از جمله حصار سنگی مقبره و درب شرقی، به قبل از دوران صفویه میرسد.
معماری خانقاه نیز شامل فضای بزرگی است که زیر گنبد دو پوش قرار گرفته و مقطعی مربعی شکل دارد و در طرفین خانقاه اتاقهایی به صورت قرینه وجود دارد که به چینی خانه (محل نگهداری ظروف چینی) معروف شده است.
بقعه شیخ شهاب الدین اهری به عنوان یکی از آثار ماندگار تاریخی و فرهنگی کشور همچنان در انتظار ثبت جهانی است.